Dnia 11 czerwca 1988r. wspólną wolą nauczycieli, uczniów i rodziców, z nadania władz oświatowych, Medyczne Studium Zawodowe w Kędzierzynie-Koźlu otrzymało imię zasłużonej polskiej pielęgniarki Marii Minczewskiej.
Nasza patronka należała do wybitnych osób. Za swoje oddanie w służbie człowiekowi, działalność wojskową, naukową i pedagogiczną została odznaczona:
podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza, które ukończyła w maju 1939r.
Po wybuchu II wojny światowej przez kilka miesięcy pracowała jako ochotniczka – sanitariuszka w ewakuacyjnym szpitalu wojskowym, który mieścił się w gmachu Liceum im. A. Mickiewicza w Zamościu. Pierwszego września 1940r. wstąpiła do Warszawskiej Szkoły Pielęgniarek, którą ukończyła w 1942r., zdając państwowy egzamin dyplomowy. W trakcie nauki w szkole pielęgniarek aktywnie pracowała w konspiracji. Po ukończeniu szkoły pracowała w Warszawie w Klinice Dziecięcej profesora Michałowina. W latach 1943-1945 powróciła do Zamościa, gdzie pielęgnowała chorych w szpitalu powiatowym. Pomagała też w ucieczce rannym partyzantom z lasów zamojskich.
Po wyzwoleniu ochotniczo podjęła służbę w 68. Wojskowym Polowym Szpitalu. W latach 1945-46 była pielęgniarką w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym w Krakowie. W okresie 1946-47 pracowała w Nowym Targu jako pielęgniarka higieny szkolnej w inspektoracie szkolnym. W latach 1947-49 ponownie powróciła do Zamościa, gdzie pełniła funkcję instruktorki pielęgniarek w Powiatowym Ośrodku Zdrowia. Od 1949 do 1954 przebywała w Łodzi pracując na stanowisku inspektora i wizytatora szkół medycznych w Wojewódzkim Wydziale Zdrowia. W okresie 1954-56 została kierowniczką szkolenia zawodowego w szkole pielęgniarstwa w Białymstoku. Od 1956 do 1962 była kierownikiem szkolenia zawodowego i wykładowcą w Studium Nauczycielskim Szkół Medycznych w Warszawie. W tym okresie skończyła studia zaoczne na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując tytuł magistra pedagogiki. W latach 1962-64 pracowała na stanowisku dyrektora w Studium Nauczycielskim w Warszawie. W 1964r. piastowała urząd inspektora do spraw pielęgniarstwa w Szefostwie Służby Zdrowia w Ministerstwie Obrony Narodowej. Pracowała tam do maja 1972r., skąd przeszła na emeryturę wojskową.
Po odejściu ze służby wojskowej do końca 1972r Maria Minczewska nadal pracowała w Ośrodku Metodycznym przy Studium Nauczycielskim Średnich Szkół Medycznych w Warszawie. Po jego reorganizacji w styczniu 1973r. została dyrektorem Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Średnich Kadr Medycznych w Warszawie. W 1977r. przeszła na emeryturę. Nadal była bardzo czynna w Dzielnicowej Radzie Narodowej w Warszawie-Ochota. Zmarła nagle 17 czerwca 1980r. w Warszawie.
Jako oficer i p
ielęgniarka zajmowała się nie tylko sprawami pielęgniarek. Była również sekretarzem Rady Naukowej Szefostwa Służby Zdrowia Ministerstwa Obrony Narodowej. Przygotowywała i uczestniczyła także w kilku konferencjach międzynarodowych. W tym czasie wydawała również Biuletyn Informacyjno – Szkoleniowy dla pielęgniarek wojskowej służby zdrowia. Stworzyła specjalistyczne programy nauczania na kursach dla pielęgniarek ze s
zpitali i placówek wojskowych, które sama organizowała i prowadziła. Była również autorką podręczników dla pielęgniarek wojskowych. Współtworzyła „Podręcznik dla pielęgniarek wojskowych”, gdzie opracowała rozdziały dotyczące początków pielęgniarstwa i zasad pielęgnowania. Podręcznik ten ukazał się w 1967r. w wydawnictwie MON. Za pracę tę uzyskała nagrodę Ministerstwa Obrony Narodowej. Była również współautorką 7-języcznego słownika medycznego opracowanego dla potrzeb wojskowej służby zdrowia MON.
Dla nas – pracowników i słuchaczy Medycznego Studium Zawodowego Maria Minczewska jest wzorem postawy życiowej godnej naśladowania. Wartości, którym hołdowała, tj. wyrozumiałość, tolerancja, wzajemny szacunek, prawość i uczciwość, wrażliwość na potrzeby innych, mimo upływu lat nie zdewaluowały się. Celem nauczycieli naszej szkoły jest, aby nasi absolwenci, motywowani przykładem naszej patronki, budowali swoją przyszłość na solidnym fundamencie elementarnych wartości moralnych, duchowych i społecznych.
- odznaką za wzorową pracę w Służbie Zdrowia (1951)
- srebrną odznaką Związków Zawodowych Służby Zdrowia (1965)
- brązowym medalem „Siły zbrojne w służbie Ojczyzny” (1969)
- Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski (1977)
- nagrodą I-go stopnia Ministerstwa Oświaty i Wychowania (1977)
- medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978)
podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza, które ukończyła w maju 1939r.
Po wybuchu II wojny światowej przez kilka miesięcy pracowała jako ochotniczka – sanitariuszka w ewakuacyjnym szpitalu wojskowym, który mieścił się w gmachu Liceum im. A. Mickiewicza w Zamościu. Pierwszego września 1940r. wstąpiła do Warszawskiej Szkoły Pielęgniarek, którą ukończyła w 1942r., zdając państwowy egzamin dyplomowy. W trakcie nauki w szkole pielęgniarek aktywnie pracowała w konspiracji. Po ukończeniu szkoły pracowała w Warszawie w Klinice Dziecięcej profesora Michałowina. W latach 1943-1945 powróciła do Zamościa, gdzie pielęgnowała chorych w szpitalu powiatowym. Pomagała też w ucieczce rannym partyzantom z lasów zamojskich.
Po wyzwoleniu ochotniczo podjęła służbę w 68. Wojskowym Polowym Szpitalu. W latach 1945-46 była pielęgniarką w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym w Krakowie. W okresie 1946-47 pracowała w Nowym Targu jako pielęgniarka higieny szkolnej w inspektoracie szkolnym. W latach 1947-49 ponownie powróciła do Zamościa, gdzie pełniła funkcję instruktorki pielęgniarek w Powiatowym Ośrodku Zdrowia. Od 1949 do 1954 przebywała w Łodzi pracując na stanowisku inspektora i wizytatora szkół medycznych w Wojewódzkim Wydziale Zdrowia. W okresie 1954-56 została kierowniczką szkolenia zawodowego w szkole pielęgniarstwa w Białymstoku. Od 1956 do 1962 była kierownikiem szkolenia zawodowego i wykładowcą w Studium Nauczycielskim Szkół Medycznych w Warszawie. W tym okresie skończyła studia zaoczne na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując tytuł magistra pedagogiki. W latach 1962-64 pracowała na stanowisku dyrektora w Studium Nauczycielskim w Warszawie. W 1964r. piastowała urząd inspektora do spraw pielęgniarstwa w Szefostwie Służby Zdrowia w Ministerstwie Obrony Narodowej. Pracowała tam do maja 1972r., skąd przeszła na emeryturę wojskową.
Po odejściu ze służby wojskowej do końca 1972r Maria Minczewska nadal pracowała w Ośrodku Metodycznym przy Studium Nauczycielskim Średnich Szkół Medycznych w Warszawie. Po jego reorganizacji w styczniu 1973r. została dyrektorem Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Średnich Kadr Medycznych w Warszawie. W 1977r. przeszła na emeryturę. Nadal była bardzo czynna w Dzielnicowej Radzie Narodowej w Warszawie-Ochota. Zmarła nagle 17 czerwca 1980r. w Warszawie.
Jako oficer i pielęgniarka zajmowała się nie tylko sprawami pielęgniarek. Była również sekretarzem Rady Naukowej Szefostwa Służby Zdrowia Ministerstwa Obrony Narodowej. Przygotowywała i uczestniczyła także w kilku konferencjach międzynarodowych. W tym czasie wydawała również Biuletyn Informacyjno – Szkoleniowy dla pielęgniarek wojskowej służby zdrowia. Stworzyła specjalistyczne programy nauczania na kursach dla pielęgniarek ze s
zpitali i placówek wojskowych, które sama organizowała i prowadziła. Była również autorką podręczników dla pielęgniarek wojskowych. Współtworzyła „Podręcznik dla pielęgniarek wojskowych”, gdzie opracowała rozdziały dotyczące początków pielęgniarstwa i zasad pielęgnowania. Podręcznik ten ukazał się w 1967r. w wydawnictwie MON. Za pracę tę uzyskała nagrodę Ministerstwa Obrony Narodowej. Była również współautorką 7-języcznego słownika medycznego opracowanego dla potrzeb wojskowej służby zdrowia MON.
Dla nas – pracowników i słuchaczy Medycznego Studium Zawodowego Maria Minczewska jest wzorem postawy życiowej godnej naśladowania. Wartości, którym hołdowała, tj. wyrozumiałość, tolerancja, wzajemny szacunek, prawość i uczciwość, wrażliwość na potrzeby innych, mimo upływu lat nie zdewaluowały się. Celem nauczycieli naszej szkoły jest, aby nasi absolwenci, motywowani przykładem naszej patronki, budowali swoją przyszłość na solidnym fundamencie elementarnych wartości moralnych, duchowych i społecznych.
